تکفر در تفکر

سال 1400

روزیکه هاشمی رفسنجانی به یکباره مرد! در حالیکه این روزها مرگ کمتر سراغ از این دست آدمها میرود! اگر به ادبیات آخرین روزهای ایشان مروری داشته باشیم! مانند فیلم جزیره گنج صحنه یی از اسکلت مردی که انگشت خود را به صورت علامت به سمت محل گنج نشانه رفته بود، را در یادها تصور خواهیم کرد! وقتی شخصی به مانند هاشمی دیگر در این مملکت نیست! حرفش و خواسته اش نیز نباید جامه عمل بپوشد! هاشمی خواستار تداوم دوره یی ریاست جمهوری هشت ساله برای حسن الروحانی بود! فرجه یی برای هدفی که ناکام ماند! مرگ هاشمی، افسانه ی عمر جاویدان کودکان زیر درخت سیب نوفل لوشاتو را در هم شکست! نتیجه ی اخلاقی مرگ هاشمی برای مردم این بود که مرگ سراغ هر کسی خواهد رفت! حتی زمامداران! زمامداران همیشه در اعصار تاریخ نگران پایان خود و نسلهای بعدی بودند! به یاد آر چشمهای سالم سلطان محمود غزنه را در گور پس از چند سال! اولاد ذکور خلف، تنها امید آنها برای ماندگاری در تاریخ بودند. شرمساریهایی که هرگز اطرافیان زمامدارن در حیات آنها بیان نداشتند و آنها را فریب میدادند که مردمان حکومتهایتان به جان شما دعا میکنند مشروعیتی کذب به بار می آورد! پایان رضاشاه را با استعفانامه یی مشروط! دال بر ابقای حکومت نوع سلطنتی در خانواده او، در تاریخ ایران تا ابد بر پیشانی این مردم برای اثبات حماقتشان، و اثبات حمایت امپریالیسم از آن نقره داغ به زخم خواهیم خورد و دیگران به تماشا خواهند نشست! ولی پایان پسر همان پدر، گونه یی دیگر بود! زمانی که رفیق روس را اصلا ندید و برادر آمریکا را به سخره گرفت! بعد این برادر و رفیق با هم دوست شدند! ولی اگر سیاستمدار خوبی می بود، می بایست، دشمن امروزیش را با همان رفیق های آن روزها نابود میکرد و بعد رفیق های کشاورز دوست را! حرکت؛ دشمن به جان دشمن! دستهایی که در نجف قرار بود خرما بچینند، در پاریس از درخت سیب ایسمها در آب نمک! با اجازه ی صاحب باغ! در دست هایش سیب هایی بود کمی درشت تر از گازهایش! سیبی برای رفیق و سیبی برای برادر! پایان آن مرد سینی به دست هم خوش نبود! حالا پایان آن مرد بعدی را خواهیم دید! مردی که تمام سیبها را خورد! زمانی در ایران اگر شاهزادگان در کودکی و خردسالی به پادشاهی میرسیدند! شخصی به نام اتابک، کاتالیزور شاهی! بدون هیچ کاسته شدن و افزون شدن از او فقط به حالت نمادین برای فریب توده ها و دوام سلطنت گماشته میشدند تا شاهک، شاه شود، بماند که دل خاتون هم آب میشد! چون اتابک فقط اتابک نبود! عاطفه هم داشت! راستی؟ میشود این روزها گفت: خاتون الیزابت مادر!؟ حال ابراهیم رئیسی دقیقا همان نقش اتابک را بازی خواهد کرد، چه توده ی مردم بخواهند، چه نخواهند! ابراهیم رئیسی کاتالیزور رهبری است، و برای این منظور اول باید رئیس جمهور توده ها نیز باشد بعد اگر افریت مرگ سراغ رهبری برود، همانطور که سراغ هاشمی رفت! ایشان نفر اول صفی است که در غدیر خم گونه یی دستش به بالا خواهد رفت با جمله یی تکراری؛ که همو رفیق من و برادر من است! اینجا باید توده ها حواسشان باشد رفیق نه روس است و برادر نه آمریکا! دلم از حالا برای ابراهیم رئیسی میسوزد! فکر کنم عمرش تا به اینجا رسیده، یک صفحه از کتاب شیمی را نخوانده است! شیمی همان کیمیاگری خودمان است! که با قصه یی جعلی با عنوان کور شدن الرازی در فرجام، توده ها را از آن علم دور ساختند! مگر نه الرازی به طلا دست یافته بود! و مس را طلا کرده بود و خزانه ها را پر از سکه های زر! دیگر درین روزگار سخت است یاد الرازی را آبکی یاد کردن! پس به خاطر حافظه ی کوتاه مدت ایرانی ها میروم سراغ یک سریال تلویزیونی! تا شاید بابک زنجانیها با الرازی قیاس داده نشود! فیلم سلطان و شبان حاوی مطالبی بود که ما دوباره آن را خواهیم دید! به صورت واقعی و پخش زنده! ابراهیم رئیسی در ردای اتابکی و بعد رهبری فقط بدین خاطر پوشانده خواهد شد که شخصیتی به نام شاه میلاد!؟ که وعده ی عرض اندامش را به حدود سال 1400 داده بودند میتواند همان مجتبی خامنه یی باشد! هر از گاهی سراغ پیشگویی ها بروید، چون زمامدارن طبق آن ساعتها را تنظیم میکنند!هرچند این پیشگوییها را نیز توتورهای ملکه الیزابت مینویسند و به نام شاه نعمت الله ولیها در ایران مخفی نگاه میدارند. از این رو دلم برای رئیسی میسوزد که مجالی برای کندن این خلعت ها نخواهد داشت! این روزها نام رئیسی را با کشتارهای آخر جنگ تحصیلی! تحمیلی برای عراق! گره میزنند! گویی که درین مملکت فقط یکبار انسانها کشته شده اند! به هر حال مهم پایان زمامداران و ابقای زمامداری در نسل زمامداران است و بس.

1396/02/03
نویسنده: محمدعلی طهماسب زاده

https://t.me/joinchat/AAAAAEF7tgz3FrxOFlUGsA

+ نوشته شده در  سه شنبه پنجم اردیبهشت ۱۳۹۶ساعت 19:23  توسط محمد علی طهماسب زاده  |